Rosa Hovhannisyan- Poems in Armenian

ԱՂՋԿԱ ՔԱՐՏԵԶ-ՈՒԺԻ ՍԱՀՄԱՆՆԵՐՈՎ

Ինչ-որ մեկը պետք է վերադառնա,

Անվանակոչելու այս իրերը

Եվ ձեռք պարզելու ձևերին ճերմակած...

Եվ մարմինս,

Որ մրսողի ծափահարությունն է

Օրերի դեմքին

Եվ պատուհասից հմայվածի

Ձայն-ներկայություն,

Դեռ կափկափում է

Ընթացիկ հապաղումների թափից,

Պատերս դարձնում անձրևոտ ու ջղաձիգ,

Ինչպես շարքից դուրս

Ձեռքս սեղմողի համար

Գրված բանաստեղծություն:

Ու դեռ չգտած նախեղակ բառը,

Ոչ մի մանրամասն,

Ես դուրս եմ գալիս բացեիբաց,

Մերկության ծոպերից անդին,

Չառարկելով հուսալ մանրամաղ կարոտը

Շուռումուռ տվողներին,

Որոնք պարզապես փորձում ե գտնել

Գոյի պահպանման գործառությունը:

Ես դուրս եմ գալիս մյուս ժամանակների համար`

Շնչառությամբ ծածկելու հիշատակներս

Երկնքի անութներում,

Որոնց տեսլացած լույսի մեղեդին

Նարոտի հանգույն ձգվում է իմ մեջ,

Իբրև զվարթուն ոգեղենություն:

Ես դուրս եմ գալիս սկզբի և վախճանի

Ձայնարկու տարերքը

Կողերիս մեջ հավերժորեն բանտած,

Եվ կափկափը մարմնիս,

Իբրև առասպելյալ սարսուռ,

անհնարին պահերի առաջ

Դարձնում եմ

ՈՒԺ-ՆԵՐԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆ:

Օ, ՎԱՐԴ ԿԼԻՆԵՄ

Ես կհաղթեմ փշին`

Իմ կարծր սովորույթ,

Օտար վարդ չճանաչած փշին:

Կհաղթեմ նվաստ վարդությամբ,

առանց զորանշան,

Եվ առաջին անգամ

առաջինը կլինեմ հավասարների մեջ:

Մատնացույց մի արեք,

Ինձ դեսպակով չեն տանի,

Կամ չեն ամրացնի 

Լամբակին արքայազնի:

Հենց անփուշ կլինեմ,

Նորեկ կդառնամ ծանոթներիս մեջ,

Իմ պատկերը կհառնի նրանց համար

Իբրև խոտորնակ վարդ,

Իբրև մի այլախոհ,

Որ կերպիս բարձր`

Բույրի համար

Տարածություն չունի:

Ես աննման կլինեմ.

Մի սերունդ: Երկրորդը: Հաջորդիվ:

Այլևս աննման:

Եյ, անխոտելիներ,

Համահող, համաջուր վարդմեծարներ,

Համաթուփ քույրեր ու եղբայրներ,

Եկե'ք, տեսե'ք արտասովոր չնմանիս,

Տեսեք` բոլորի աչքի առաջ

Փուշս ինչպես եմ թողնում:

ԱՆՁՐԵՎԻՆ

Ես դեռ կգամ, կանցնեմ քո միջով,

Դեմքս կհպեմ կաթիլներիդ մաշկին

Եվ սաղմոսի բառեր կասեմ քեզ:

Ես ամեն օր քո հեռացող ջրերից

Թիթեռներ կփրկեմ,

Որ սպիներս զարդարեմ

Հայելու մեջ:

Ես ամեն օր կկարդամ անունդ,

Որ ապրեմ մինչև վերջ:

Իմ մեությա ցանկապատը կծաղկի,

Երբ դու հասնես ինձ

Ու ավելի ինձ գտնելու համար

Անցյալիս հասնես:

Արի հացի դեմքով,

Որ երկիր կոչեմ քեզ,

Երբ ուրիշ անուն տամ,

Ավելի շուտ կձուլվեմ քո էությանը:

Անձրև', 

Մնա հավերժի շրջանակ,

Որ անցյալի ազդրերից

Բարձրացող ծաղիկը

Դառնա հրաշք-երեխա:

*** *** ***

Ծափահարիր մինչև մահ - իբր թե ինչ է եղել,

Երգող թիրախ եմ հիմա - իբր թե ինչ է եղել:

Զուր եկածի տխրությամբ կհեռանամ ես էլի,

Քո հոգին էլ է ամ - իբր թե ինչ է եղել:

Խլափեղկը անցյալի ծաղկի պես բարձրանում,

Անհունորեն ու անահ - իբր թե ինչ է եղել:

Մի քրքիջի համար էլ այս կյանքը չի հերիքի,

Կորուստով ենք հոգեհմա - իբր թե ինչ է եղել:

Փակ աչքերի զարմաքով` անաձնական մի ցավի

Դեռ կարող ենք դիմանալ - իբր թե ինչ է եղել:

*** *** ***

Այդ գիշեր քնեցի 

Խեղկատակի ոտքերի տակ,

Լուսաբացին ուսերիս վրա

Երբացած շուրթեր կային,

Օրհնություններիս ներկապնակը թողեցի

Խաչքարերի մոտ

Ու հավատիս փետուրներով

Սկսեցի ճակատագրեր զարդարել:

Մոմե ժպիտով մեկը ինձնից

Թշվառություն մուրաց,

Ես օգնեցի նրան

Ծափահարող ցավի բավիղներում:

Ցորենի հրապույր ունեցող մի փոքրիկ 

Ինձ մամա կանչեց:

Գրպաններս լցրեցի աղոթքներով,

Որ չորբանամ փոքրիկից,

Ամաչեցի ցուցափեղկի մեջ

Ողբերգություն ապրել,

Մի օրվա համար երկու ողբերգությունը շատ էր...

*** *** ***

Այսօր շատ եմ երեխա,

Թող գլորվեմ ծոցիդ մեջ,

Ափսոսա ինձ գրկիդ մեջ,

այսօր շատ եմ երեխա:

Կաթիլ-կաթիլ թող ներս գամ,

Որ արմատներդ զգամ,

Այսօր շատ եմ երեխա,

Թող գլորվեմ ծոցիդ մեջ: