ROSA HOVHANNISYAN-SHORT BIOGRAPHY

Rosa Hovhannisyan-a talented Armenian poet was born in Gyumri, Armenia in 1961. Has studied at Yerevan State University, department of philology and received a qualification of a literary critic.

From 1983-1985 has studied at Yerevan state University, department of social professions/faculty of art history and received a qualification of an art historian.

Member of the writers' union of Armenia since 2001 and chief editor of 'Eghegan Pogh' newspaper. Has published a collection of poems under the title 'Feature on black'. This collection brought her the literary prize of Daniel Varoujan.

Editorial work for Gyumri International Biennial catalogs in 2002 and 2004.  

Another collection of poems was published in 2006. Some of her poems were translated in Italian and Russian. Author of numerous scientific works and publications.

Rosa Hovhannisyan- Poems in Armenian

ԱՂՋԿԱ ՔԱՐՏԵԶ-ՈՒԺԻ ՍԱՀՄԱՆՆԵՐՈՎ

Ինչ-որ մեկը պետք է վերադառնա,

Անվանակոչելու այս իրերը

Եվ ձեռք պարզելու ձևերին ճերմակած...

Եվ մարմինս,

Որ մրսողի ծափահարությունն է

Օրերի դեմքին

Եվ պատուհասից հմայվածի

Ձայն-ներկայություն,

Դեռ կափկափում է

Ընթացիկ հապաղումների թափից,

Պատերս դարձնում անձրևոտ ու ջղաձիգ,

Ինչպես շարքից դուրս

Ձեռքս սեղմողի համար

Գրված բանաստեղծություն:

Ու դեռ չգտած նախեղակ բառը,

Ոչ մի մանրամասն,

Ես դուրս եմ գալիս բացեիբաց,

Մերկության ծոպերից անդին,

Չառարկելով հուսալ մանրամաղ կարոտը

Շուռումուռ տվողներին,

Որոնք պարզապես փորձում ե գտնել

Գոյի պահպանման գործառությունը:

Ես դուրս եմ գալիս մյուս ժամանակների համար`

Շնչառությամբ ծածկելու հիշատակներս

Երկնքի անութներում,

Որոնց տեսլացած լույսի մեղեդին

Նարոտի հանգույն ձգվում է իմ մեջ,

Իբրև զվարթուն ոգեղենություն:

Ես դուրս եմ գալիս սկզբի և վախճանի

Ձայնարկու տարերքը

Կողերիս մեջ հավերժորեն բանտած,

Եվ կափկափը մարմնիս,

Իբրև առասպելյալ սարսուռ,

անհնարին պահերի առաջ

Դարձնում եմ

ՈՒԺ-ՆԵՐԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆ:

Օ, ՎԱՐԴ ԿԼԻՆԵՄ

Ես կհաղթեմ փշին`

Իմ կարծր սովորույթ,

Օտար վարդ չճանաչած փշին:

Կհաղթեմ նվաստ վարդությամբ,

առանց զորանշան,

Եվ առաջին անգամ

առաջինը կլինեմ հավասարների մեջ:

Մատնացույց մի արեք,

Ինձ դեսպակով չեն տանի,

Կամ չեն ամրացնի 

Լամբակին արքայազնի:

Հենց անփուշ կլինեմ,

Նորեկ կդառնամ ծանոթներիս մեջ,

Իմ պատկերը կհառնի նրանց համար

Իբրև խոտորնակ վարդ,

Իբրև մի այլախոհ,

Որ կերպիս բարձր`

Բույրի համար

Տարածություն չունի:

Ես աննման կլինեմ.

Մի սերունդ: Երկրորդը: Հաջորդիվ:

Այլևս աննման:

Եյ, անխոտելիներ,

Համահող, համաջուր վարդմեծարներ,

Համաթուփ քույրեր ու եղբայրներ,

Եկե'ք, տեսե'ք արտասովոր չնմանիս,

Տեսեք` բոլորի աչքի առաջ

Փուշս ինչպես եմ թողնում:

ԱՆՁՐԵՎԻՆ

Ես դեռ կգամ, կանցնեմ քո միջով,

Դեմքս կհպեմ կաթիլներիդ մաշկին

Եվ սաղմոսի բառեր կասեմ քեզ:

Ես ամեն օր քո հեռացող ջրերից

Թիթեռներ կփրկեմ,

Որ սպիներս զարդարեմ

Հայելու մեջ:

Ես ամեն օր կկարդամ անունդ,

Որ ապրեմ մինչև վերջ:

Իմ մեությա ցանկապատը կծաղկի,

Երբ դու հասնես ինձ

Ու ավելի ինձ գտնելու համար

Անցյալիս հասնես:

Արի հացի դեմքով,

Որ երկիր կոչեմ քեզ,

Երբ ուրիշ անուն տամ,

Ավելի շուտ կձուլվեմ քո էությանը:

Անձրև', 

Մնա հավերժի շրջանակ,

Որ անցյալի ազդրերից

Բարձրացող ծաղիկը

Դառնա հրաշք-երեխա:

*** *** ***

Ծափահարիր մինչև մահ - իբր թե ինչ է եղել,

Երգող թիրախ եմ հիմա - իբր թե ինչ է եղել:

Զուր եկածի տխրությամբ կհեռանամ ես էլի,

Քո հոգին էլ է ամ - իբր թե ինչ է եղել:

Խլափեղկը անցյալի ծաղկի պես բարձրանում,

Անհունորեն ու անահ - իբր թե ինչ է եղել:

Մի քրքիջի համար էլ այս կյանքը չի հերիքի,

Կորուստով ենք հոգեհմա - իբր թե ինչ է եղել:

Փակ աչքերի զարմաքով` անաձնական մի ցավի

Դեռ կարող ենք դիմանալ - իբր թե ինչ է եղել:

*** *** ***

Այդ գիշեր քնեցի 

Խեղկատակի ոտքերի տակ,

Լուսաբացին ուսերիս վրա

Երբացած շուրթեր կային,

Օրհնություններիս ներկապնակը թողեցի

Խաչքարերի մոտ

Ու հավատիս փետուրներով

Սկսեցի ճակատագրեր զարդարել:

Մոմե ժպիտով մեկը ինձնից

Թշվառություն մուրաց,

Ես օգնեցի նրան

Ծափահարող ցավի բավիղներում:

Ցորենի հրապույր ունեցող մի փոքրիկ 

Ինձ մամա կանչեց:

Գրպաններս լցրեցի աղոթքներով,

Որ չորբանամ փոքրիկից,

Ամաչեցի ցուցափեղկի մեջ

Ողբերգություն ապրել,

Մի օրվա համար երկու ողբերգությունը շատ էր...

*** *** ***

Այսօր շատ եմ երեխա,

Թող գլորվեմ ծոցիդ մեջ,

Ափսոսա ինձ գրկիդ մեջ,

այսօր շատ եմ երեխա:

Կաթիլ-կաթիլ թող ներս գամ,

Որ արմատներդ զգամ,

Այսօր շատ եմ երեխա,

Թող գլորվեմ ծոցիդ մեջ:

  

Armenian originals and English Translations

Մոմակալ եմ ցավի

Գիշերներիս վրա...

Սենյակիս անկյունում

Ճմրթված շորերով 

սպասում կա ընկած,

Արցունքներ կան քնած

Լուսամփոփիս վրա:

Չհասցրի քայլել 

Սիրո կածաններով,

Չհասցրի սիրել

Եվ երգում եմ անձայն`

Ձմեռներիս ցավից

Գարուններս մեռան:

Բայց չեմ կարող երգել

Տերևների ձայնով:

Առաստաղի վրա

Հեռացում կա գծված,

Ոտնահետքեր նաև`

Ափերիս մեջ...

Չհասցրի սիրել,

Ժամանակը անզուսպ

Ինձ կոկոնեց իր մեջ,

Հոգիս ուզեց շորեր

Մուրացկանի,

Վեհությունս մրսեց

Խարույկների կողքին,

Ես երգեցի նորից`

Ձմեռներիս ցավից

Գարոններս մեռան:

Լուսամփոփին քնած

Արցունքերս ընկան

Այս աշխարհի վրա: 

*** *** ***

In my nights

I'm a candle-holder of pain...

There is anticipation

In the corner of my room,

Fallen with rampled clothes.

There are tears

Sleeping on my lamp.

I didn’t manage to walk

In the roads of love.

Did not manage to love

And am singing soundless,

My springs passed away

From the pain of my winters.

But I cannot sing

With the voice of leaves.

There is a ‚leave drawn, 

And footprints

In my palms...

Didn't manage to love

And the violent time

Embraced me in it.

My soul wished clothes of

A vagabond,

My mercy caught cold

Near the fires.

I sung again

And my springs passed away

From the pain of winters.

And my tears

Sleeping on the lamp

Fell on this world.

Ինչ նորություն ինձմէ

Ես իմ տատիկն եմ

Երբեմն կը պզտիկնամ,

Երբեմն կը մեծնամ

Եվ իմ թևը կընկնիմ

Հեքիաթի թանգարան

Կամ ինտերնետ ակումբ այցելելիս:

Այսօրվա պես պայծառ

Ես իմ տատիկն եմ`

Անտեղյակ բանից-մանից`

Քաղաքական օրհասից,

Հարդարանքի ծեսից,

Քըսքըս մորքուրներից հեռու,

Մշուշոտ բիձեքի հերն անիծած:

Ու երգս` պարզ ու մորեմերկ,

Քիչ մը ասանկ, քիչ մը անանկ

Ամեն տեղ պիտի ըսեմ`

Մի' քրքրեք շապիկս.

Ես իմ տատիկն եմ

Ցանկության մեջ անհնազանդ,

Տարերքի կառքով ճամփորդող

Պագն անուշ տատիկը:

What news from me

I'm my granny

Sometimes feel young

Sometimes feel old

Accompanying myself

To the museum of tales

Or to an Internet café.

 

I'm my granny

As bright as today's sun

Have no news of anything,

Political life,

Make-up ritual,

Far from rustling aunties,

Damn with foggy old chaps.

And my song is simple and bare,

Something from this or that

I shall say everywhere.

Do not tear my vest

I'm my granny

Disobedient in wishes

Traveling by the carriage of desire,

Kiss-sweet granny.